Handel wint dik verdiend

Te gast op D’n Eikenwal was Eendracht ’30 uit het Limburgse Mook. Daarmee trof Handel de derde ploeg op rij, die moet knokken tegen degradatie. De heenwedstrijd in de herfst, werd overtuigend door de blauwhemden gewonnen. Maar, zoals bekend, resultaten uit het verleden, geven geen enkele garantie voor de toekomst.

Hoogtepunten waren er weinig de eerste helft. De blauwhemden waren de baas op het veld, sprokkelden ook een aantal mogelijkheden bij elkaar, maar het lukte niet de Limburgse keeper tot wanhoop te drijven. Handel blafte wel, maar beet niet.

Na zo’n 25 minuten kropen de gasten voorzichtig wat meer uit hun schulp. De blauw-witten waren bij vlagen slordig en een ongecontroleerde terugspeelbal had zomaar fout kunnen aflopen. Hoewel het spelpeil zakte, kwam Handel in de 33^ste minuut wel op voorsprong. In eerste instantie wist de doelman van Eendracht een blauwwitte pegel nog knap te pareren, maar in tweede instantie had hij geen antwoord op de streep van Tim van Bree: 1 – 0

Het restant van het eerste bedrijf was rommelig. De Limburgers werkten hard en duelleerden verbeten. Het leverden hen zelfs een tweetal hoekschoppen op, maar echt gevaarlijk werd het niet.

De tweede helft aan Handelse kant, was een stuk overtuigender. De ene na de andere hoopvolle aanval werd op de mat gelegd. De Limburgers kwamen er niet meer aan te pas en verdedigden met hand en tand. Het leidde tot een aantal hachelijke situaties voor het doel van de gasten, maar telkens ontbrak er nèt iets. Ook gelegenheids-libero Geert van den Bosch wist op een lepe vrije trap van Thijs Fonken, het net niet te vinden.

Door het almaar uitblijven van de tweede treffer, bleef Handel kwetsbaar. In de 67^ste minuut leidde een zeldzame Mookse uitval, gedragen door de straffe wind, zelfs voor blauwwitte bibbers.

Uiteindelijk duurde de onzekerheid tot de 71^ste minuut. Tim van Bree ontworstelde zich, rechts op de achterlijn, van zijn tegenstander en bracht vervolgens Teun Graat in stelling. Met twee formidabele reflexen wist keeper Pim van Limbeek zijn doel school te houden, maar voor Graats derde poging moest hij toch het hoofd buigen en was de bevrijdende 2 – 0 een feit. Amper vijf minuten later bewees Ties van Zon zijn klasse op links. Wederom was Teun Graat het eindstation. Ditmaal had hij aan één poging genoeg: 3 – 0. Daarmee was de buit binnen. Met het hoofd al in de wolken, en wellicht ook al in de kantine, kregen de blauwhemden in de extra tijd ook nog een onnodige tegentreffer te slikken, voor de geplaagde Limburgers loon naar werken. Eindstand 3 - 1.